16 Απριλίου , Πέμπτη της Δικαινησίμου , μνήμη των Αγίων Οσιοπαρθενομαρτύρων Αγάπης , Ειρήνης και Χιονίας , των εν Θεσσαλονίκη

ΟΙ ΟΣΙΟΠΑΡΘΕΝΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ 

ΑΓΑΠΗ, ΕΙΡΗΝΗ, ΧΙΟΝΙΑ 

 

 

 

  Στη χορεία των αγίων ένδοξων μαρτύρων της Πρωτοχριστιανικής Εκκλησίας μας ανήκουν και οι τρεις κόρες - αδελφές Αγάπη, Ει­ρήνη και Χιονία. Έζησαν στη Θεσσαλο­νίκη και μαρτύρησαν στα χρόνια του σκληρού διώκτη Διοκλητιανού (304). Φαί­νεται ότι ήταν ενεργά μέλη Αδελφότητος νέων χριστιανών. Αγαπούσαν πολύ τον Ιησού Χριστό και τη μελέτη των Αγίων Γραφών και χριστιανικών βιβλίων.

Όταν όμως ό Διοκλητιανός εξέδωσε δι­άταγμα τον Φεβρουάριο του 303, πού α­παγόρευε τη χρήση και κατοχή χριστια­νικών βιβλίων και κειμένων, οι τρεις αυ­τές αδελφές έκρυψαν τα βιβλία. Και για να διαφυλάξουν την πίστη τους, κατέφυ­γαν σε «όρος υψηλό» κοντά στη Θεσ­σαλονίκη, πιθανώς στον Χορτιάτη. Στο καταφύγιο τους αυτό τις επισκέφθηκε και ή άγια Αναστασία ή Φαρμακολύτρια και τις ενίσχυσε με πνευματικές συμβουλές προαναγγέλλοντας τη δόξα του μαρτυρί­ου τους. Τούς έδωσε μάλιστα και υπόσχε­ση ότι με τις προσευχές της θα τις συνο­δεύει...

Είχε ολοκληρωθεί ένας χρόνος ασκή­σεως, όταν κάποιος απεσταλμένος του αυτοκράτορα ανακάλυψε τις τρεις κόρες στο κρησφύγετο τους, ερημητήριο. Τις συνέλαβε και τις οδήγησε για ανάκριση μπροστά στο διοικητή της Μακεδονίας (στη Θεσσαλονίκη) Δουλκίτιο. Μαζί με την Αγάπη, την Ειρήνη και τη Χιονία δι­καζόταν και ένας άλλος όμιλος τεσσάρων χριστιανών νέων - ανηλίκων - ό Αγάθων, ή Κασία, ή Φίλιππα και ή Ευτυχία.

Ό αστυνόμος Κάσσανδρος οδήγησε ό­λους μαζί στον κύριο του με την κατηγο­ρία ότι «δεν θέλουν να φάγουν από τα είδωλόθυτα». Από τα πρακτικά της δίκης αυτής, πού διασώθηκαν, θαυμάζουμε τη γενναιότητα και τη σταθερότητα των νέων αυτών. Αψηφώντας τον θάνατο για την αγάπη του Κυρίου έδωσαν απαντήσεις πού κατέπληξαν το ακροατήριο του δι­καστηρίου. Ό διοικητής Δουλκίτιος απευ­θυνόμενος προς όλους τούς ρώτησε αγα­νακτισμένος: «Τί μανία σας έχει πιάσει, ώστε να μην υπακούετε στη διαταγή των θεοφιλέστατων αυτοκρατόρων μας; Γιατί δεν τρώτε από τα είδωλόθυτα;».

Πρώτος ό Αγάθων απάντησε λακωνικά: «Είμαι χριστιανός». Ή Αγάπη συνέχισε άφοβα: «Έχω πιστέψει στον ζώντα Θεό και δεν θέλω να απολέσω την συνείδηση μου». Ή Ειρήνη και ή Χιονία έδωσαν και αυτές με τη σειρά τους τις γενναίες τους απαντήσεις:

-«Δεν υπακούω στις διαταγές σου, αυ­τοκράτορα. Για τον φόβο (την αγάπη) τού Θεού θα μείνω πιστή».

-«Έχω πιστεύσει στον ζώντα Θεό και δεν πράττω τούτο». -*Ό έπαρχος ματαιοπονούσε. Ποτέ του δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να νικηθεί από τόσο νέους σε ηλικία ανθρώπους. Ντροπιασμένος και οργισμένος είπε: «Για την Αγάπη και τη Χιονία, επειδή ασεβούν στο θείο θέσπισμα και ακολουθούν την ανάξια και σάπια και μισητή θρησκεία των χριστιανών, διατάζω να ριφθούν στην πυρά. ΟΊ υπόλοιποι στο δεσμωτήριο».

Ή Αγάπη και ή Χιονία, οι δύο μεγαλύτε­ρες αδελφές, κέρδισαν πρώτες το ένδοξο στεφάνι της νίκης του μαρτυρίου... Την επόμενη μέρα ανακαλύφθηκαν στο σπί­τι της Ειρήνης τα απαγορευμένα βιβλία, χειρόγραφα της Αγίας Γραφής και άλλα... Μια ολόκληρη βιβλιοθήκη χριστιανική.

Νέα ανάκριση. Νέα απολογία θαυμαστή της μικρής Ειρήνης.

«-Ποιος σε συμβούλευσε να φυλάξεις αυτά τα δέρματα και τα κείμενα;

-Ό Θεός ό παντοκράτωρ, πού ζήτησε να Τον αγαπούμε μέχρι θανάτου.

-Ποιος γνώριζε ότι αυτά βρίσκονταν στο σπίτι πού κατοικούσες;

-Κανένας άλλος δεν βλέπει παρά μόνο ό Θεός ό παντοκράτωρ πού γνωρίζει τα πάντα.

   -Το περασμένο έτος πού κρυφθήκατε;

   -Όπου θέλησε ό Θεός, στα βουνά, στην ύπαιθρο.

  -Σε ποιόν πήγατε;

  -Στην ύπαιθρο, από βουνό σε βουνό.

  -Ποιοι σας έδιναν ψωμί;

  -Ό Θεός πού το δίνει σε όλους».

Μόνο μια καρδιά πού αγαπά πολύ τον Θεό και ένας νους πού είναι φωτισμένος από Πνεύμα Άγιον μπορεί να μιλήσει έτσι. Ή Ειρήνη τα είχε και τα δύο. Ό αδαμάν­τινος χαρακτήρας της και ή γενναιότητα της εξόργισε τον Δουλκίτιο, ό όποιος δι­έταξε και έκαψαν αμέσως τα άγια βιβλία και την ιδία την έκλεισαν με εντολή του σε τόπο ακολασίας. Στη δύσκολη αυτή ώ­ρα ό Θεός ό Παντοκράτωρ ενίσχυσε με ειδική θεία χάρη την Ειρήνη και την προ­στάτευσε με την αόρατη παρουσία του. Ή ακτινοβολία της σωφροσύνης πού εξέ­πεμπε ή αγία μορφή της παρέλυσε αμέ­σως τα πονηρά σχέδια των κακόβουλων ανθρώπων. Κανένας δεν τόλμησε να αγ­γίξει την αγνή αυτή κόρη. Οργισμένος από την είδηση αυτή ό διοικητής διέταξε να την ρίξουν ζωντανή στη φωτιά. Στον ίδιο τόπο όπου πριν από λίγες μέρες είχαν μαρτυρήσει οι αδελφές της Αγάπη και Χιονία, εκεί και ή Ειρήνη, με δοξολο­γία προς τον άγιο Θεό και ειρηνικά, μέσα στις φλόγες, παρέδωσε την αγνή ψυχή της στον Νυμφίο Κύριο της... Ό σπόρος του Ευαγγελίου πού είχε κηρύξει πριν από δύο αιώνες ό απόστολος Παύλος, είχε καρπίσει...

Τα υπολείμματα των ιερών Λειψάνων και των τριών αυτών αγίων παρθένων - μαρτύρων τα περισυνέλεξαν ευσεβείς πιστοί της Θεσσαλονίκης και τα έθαψαν δυτικά της πόλεως κοντά στα τείχη. Στο σημείο αυτό σύμφωνα με αρχαία μαρτυ­ρία υψώθηκε ναός ρυθμού βασιλικής στη μνήμη αυτών των άγιων.

Σε μια εποχή πού γκρεμίζονται οι ηθι­κές αξίες και οι περισσότεροι νέοι μας ζουν χωρίς ορθό προσανατολισμό και αγνά πρότυπα οι άγιες τρεις κόρες - α­δελφές Αγάπη, Ειρήνη και Χιονία του 3ου μ.Χ. αιώνος από τη Θεσσαλονίκη, μας συγκινούν, μας ενθουσιάζουν και μας λένε: Ή ζωή της άγνότητος και της σωφροσύνης με τη δύναμη τού Χριστού είναι δυνατή! Σε κάθε εποχή! Και ή ζωή αυτή, ή χριστιανική, είναι ή πιο όμορφη, ή πιο χαρούμενη πού αξίζει να ζει κανείς...

'Άς χαρούν λοιπόν οι πιστές νέες της πατρίδος μας. 'Άς μη φοβούνται. Δεν είναι μόνες. Έχουν τον Θεό μαζί τους. Δίπλα τους έχουν και έναν χορό νέων αγίων γυναικών μαρτύρων, πού προσεύχονται γι' αυτές, πού τις αγαπούν πολύ και τις ενισχύουν... ■