Ο συμβολισμός του ελαίου
Η συνήθεια να βάζουμε στο καντήλι μας λάδι αγνό, ανάγεται στα χρόνια του Μωυσή, το 13ον αιώνα π.Χ. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε εντολή να τροφοδοτούν την επτάφωτη λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου με καθαρό έλαιο.
Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους Του. Συμβολίζει επίσης το φως του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο καθώς επίσης και το γνωστό προάγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε οι Χριστιανοί τα φώτα του κόσμου.
Το δε λάδι σημαίνει το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού που φανερώθηκε, όταν η περιστερά που κρατούσε στο ράμφος κλάδον ελαίας επέστρεψε στην κιβωτό και εξήγγειλε το τέλος του κατακλυσμού ή υπενθυμίζει το ότι ο Κύριος επότιζε με τους θρόμβους του ιδρώτος του την ελαίαν, όπου προσευχόταν. Όπως δε αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος, οι παλαιοί Χριστιανοί δέχονταν ότι με τη χρήση δι' ελαίου της καντήλας ερχόταν ίασις σε πολλά νοσήματα. Ως φυσικό στοιχείο το λάδι θεωρείται από πολύ παλιά ως φάρμακο. Γνωστή είναι η περίπτωση που οι απόστολοι χρησιμοποιούσαν λάδι για θεραπεία ασθενών. «Ήλειφον ελαίω πολλούς αρρώστους και εθεράπευον». Επίσης ο καλός Σαμαρείτης έδεσε τα τραύματα του αγνώστου που βρήκε στο δρόμο του «επιχέων έλαιον και οίνον». Το λάδι είναι επίσης μια φυσική πηγή φωτός και συνεπώς χαράς. Γενικά το άναμμα της λαμπάδας και της καντήλας δείχνει την αληθινή πορεία του ανθρώπου, αναγγέλει τη νίκη του φωτός επάνω στο σκοτάδι, το θρίαμβο της Αναστάσεως επάνω στο θάνατο, την επικράτηση της ελπίδας, επάνω στην απόγνωση. Σ' όλες τις εποχές το φως χρησιμοποιείται σ' όλες τις χαρούμενες εκδηλώσεις της ζωής. Αντίθετα το σκοτάδι είναι σύμβολο του πόνου, της απαισιοδοξίας και της στέρησης. Γι' αυτό γράφει ένας εκκλησιαστικός πατήρ, ο Ιερώνυμος: «Εις την Ανατολικήν Εκκλησίαν ανάπτονται φώτα και όταν ακόμη ο ήλιος φωτίζει λαμπρώς, ουχί προς φυγάδευσιν του σκότους, αλλά προς ένδειξιν χαράς και αγαλιάσεως».
Η συνήθεια να βάζουμε στο καντήλι μας λάδι αγνό, ανάγεται στα χρόνια του Μωυσή, το 13ον αιώνα π.Χ. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε εντολή να τροφοδοτούν την επτάφωτη λυχνία της σκηνής του Μαρτυρίου με καθαρό έλαιο.
Το άναμμα του καντηλιού ενέχει τον συμβολισμό ότι προσφέρεται ως θυσία σεβασμού και τιμής προς τον Θεό και τους Αγίους Του. Συμβολίζει επίσης το φως του Χριστού που φωτίζει κάθε άνθρωπο καθώς επίσης και το γνωστό προάγγελμα του Κυρίου μας ότι πρέπει να είμαστε οι Χριστιανοί τα φώτα του κόσμου.
Το δε λάδι σημαίνει το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού που φανερώθηκε, όταν η περιστερά που κρατούσε στο ράμφος κλάδον ελαίας επέστρεψε στην κιβωτό και εξήγγειλε το τέλος του κατακλυσμού ή υπενθυμίζει το ότι ο Κύριος επότιζε με τους θρόμβους του ιδρώτος του την ελαίαν, όπου προσευχόταν. Όπως δε αναφέρει ο ιερός Χρυσόστομος, οι παλαιοί Χριστιανοί δέχονταν ότι με τη χρήση δι' ελαίου της καντήλας ερχόταν ίασις σε πολλά νοσήματα. Ως φυσικό στοιχείο το λάδι θεωρείται από πολύ παλιά ως φάρμακο. Γνωστή είναι η περίπτωση που οι απόστολοι χρησιμοποιούσαν λάδι για θεραπεία ασθενών. «Ήλειφον ελαίω πολλούς αρρώστους και εθεράπευον». Επίσης ο καλός Σαμαρείτης έδεσε τα τραύματα του αγνώστου που βρήκε στο δρόμο του «επιχέων έλαιον και οίνον». Το λάδι είναι επίσης μια φυσική πηγή φωτός και συνεπώς χαράς. Γενικά το άναμμα της λαμπάδας και της καντήλας δείχνει την αληθινή πορεία του ανθρώπου, αναγγέλει τη νίκη του φωτός επάνω στο σκοτάδι, το θρίαμβο της Αναστάσεως επάνω στο θάνατο, την επικράτηση της ελπίδας, επάνω στην απόγνωση. Σ' όλες τις εποχές το φως χρησιμοποιείται σ' όλες τις χαρούμενες εκδηλώσεις της ζωής. Αντίθετα το σκοτάδι είναι σύμβολο του πόνου, της απαισιοδοξίας και της στέρησης. Γι' αυτό γράφει ένας εκκλησιαστικός πατήρ, ο Ιερώνυμος: «Εις την Ανατολικήν Εκκλησίαν ανάπτονται φώτα και όταν ακόμη ο ήλιος φωτίζει λαμπρώς, ουχί προς φυγάδευσιν του σκότους, αλλά προς ένδειξιν χαράς και αγαλιάσεως».
Ιερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου
Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου