20 Νοεμβρίου προεόρτια της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου και μνήμη του Οσίου Γρηγορίου του Δεκαπολίτου και του Αγίου Πρόκλου , αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως

Όσιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης

Όσιος Γρηγόριος ο Δεκαπολίτης

Χαραξ κύκλω σου, και μετά ζωής τέλος,
Η ζώσα, Γρηγόριε, του Θεού χάρις.
Εικάδι Γρηγόριος κεκλήσκετο εις πόλον ευρύν.

Βιογραφία
Ο Όσιος Γρηγόριος έζησε τον 9ο αιώνα μ.Χ. και καταγόταν από την Ειρηνόπολη της Δεκαπόλεως. Τη χριστιανική ανατροφή του όφειλε πρώτα στη μητέρα του Μαρία, η οποία, με τη ζωντανή της πίστη στο Χριστό, ανέθρεψε το γιο της σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου.
Ο Γρηγόριος έγινε μοναχός και αγωνιζόταν έντονα για ηθική τελειοποίηση. Εκείνο που ιδιαίτερα τον διέκρινε, ήταν η καλλιέργεια της εγκράτειας στον εαυτό του. Τη θεωρούσε απαραίτητη για την καθαρότητα του νου και την ηθική κυριαρχία στη σάρκα. Και σε όσους τον ρωτούσαν γιατί δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σ’ αυτή την αρετή, απαντούσε με τον αιώνιο λόγο της Αγίας Γραφής: «Πας ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται, εκείνοι μεν ουν ίνα φθαρτόν στέφανον λάβωσιν, ημείς δε άφθαρτον» (Α’ προς Κορινθίους, θ’ 25). Καθένας, δηλαδή, που αγωνίζεται, εγκρατεύεται σε όλα, ακόμα και στην τροφή και στο ποτό. Και εκείνοι μεν, οι αθλητές του κόσμου, αγωνίζονται και εγκρατεύονται για να πάρουν στεφάνι που φθείρεται. Εμείς όμως, οι αθλητές του Χριστού, αγωνιζόμαστε για άφθαρτο στεφάνι.
Ο Γρηγόριος όμως δεν αρκέσθηκε μόνο στη μοναχική ζωή. Μετείχε από κοντά στους σκληρούς αγώνες κατά των εικονομάχων βασιλέων. Έκανε πολλά ταξίδια και τελικά εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, στη Μονή του Αγίου Μηνά. Επιδόθηκε σε συγγραφές και πέθανε από βαριά αρρώστια στην Κωνσταντινούπολη το 816 μ.Χ.

Απολυτίκιον
Ήχος δ’.
Ο Θεός των Πατέρων ημών, ο ποιών αεί μεθ᾽ ημών, κατά την σην επιείκειαν, μη αποστήσης το έλεός σου αφ᾽ ημών, αλλά ταις αυτών ικεσίαις, εν ειρήνη κυβέρνησον την ζωήν ημών.

Έτερον Απολυτίκιον 
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Λυχνία ως δίπυρσος των θεϊκών δωρεών, ακτίσι της χάριτος φωταγωγούσιν ημάς πατέρες οι ένθεοι, Πρόκλος του Βυζαντίου, ο σοφός ποιμενάρχης, Γρηγόριος ο θεόφρων, Δεκαπόλεως γόνος· διο μετά προθυμίας τούτοις προσέλθωμεν.

Κάθισμα
Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Τη θεία λαμπρότητι, καταυγαζόμενος, το σκότος εδίωξας, των ψυχοφθόρων παθών, Γρηγόριε αοίδιμε, ήρθης προς απαθείας, καθαρώτατον ύψος, ήστραψας παραδόξως, ιαμάτων ακτίνας, σκηνώσας εις άδυτον φως, της βασιλείας Χριστού.

       'Αγιος Πρόκλος, Αρχιεπίσκοπος                            Κωνσταντινουπόλεως

Η αναγνώριση της Παναγίας ως Θεοτόκου

Του Αρχιμ. Επ. Οικονόμου 

Την αγία μορφή του μαθητού του Αγίου Ιωάννου του 

Χρυσοστόμου, Αγίου Πρόκλου, προβάλει σήμερα η Εκκλησία μας, 

αγαπητοί μου, μία ημέρα προς της μεγάλης εορτής των Εισοδίων της 

Υπεραγίας Θεοτόκου. Ο Άγιος Πρόκλος εξελέγη Επίσκοπος Κυζίκου, 

καθώς, όμως, συγκυρίες της εποχής δεν τού επέτρεψαν ν’ ασκήσει εκεί 

τα ποιμαντικά του καθήκοντα, περιορίστηκε στην Κωνσταντινούπολη, 

όπου διακρίθηκε για την αγιότητα του βίου του και την ευγλωττία του 

στην διδαχή των Αγίων Γραφών. Δύο φορές παρ’ ολίγον να εκλεγεί 

Αρχιεπίσκοπος της πρωτεύουσας του Βυζαντίου, χωρίς, όμως, να το 

καταφέρει, λόγω πολιτικών παρεμβάσεων. Ουδέποτε, όμως, 

βαρυγκώμησε ή ενήργησε εις βάρος της ενότητας της Εκκλησίας. Την 

ίδια εποχή αντιτάχθηκε σθεναρά στις αιρετικές δοξασίες του 

Αρχιεπισκόπου Νεστορίου, ο οποίος ήταν ο εκλεκτός του αυτοκράτορα 

για τον θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως. Ο Νεστόριος αρνούνταν την 

ιδιότητα της Θεοτόκου στο πρόσωπο της Παναγίας, προκαλώντας 

σύγχυση στην Εκκλησία, διάσταση στον λαό του Θεού και παραχάραξη 

της ορθής πίστης. Ο Πρόκλος αντέκρουσε τις αιρετικές θέσεις του 

Νεστορίου, μάλιστα ενώπιόν του, με μία πανηγυρική ομιλία τα 

Χριστούγεννα του 428 και έγινε η αφορμή για την καταδίκη του 

αιρεσιάρχου από την Γ΄ Οικουμενική Σύνοδο, που πραγματοποιήθηκε 

στην Έφεσο τρία χρόνια μετά. Η αγάπη και η αποδοχή του λαού προς 

το πρόσωπό του έγιναν αφορμή να αναδειχθεί, τελικά, Αρχιεπίσκοπος 

Κωνσταντινουπόλεως, στον θρόνο της οποίας παρέμεινε για δώδεκα 

χρόνια έως τον ειρηνικό θάνατό του.

Οι αγώνες του Αγίου Πρόκλου για την αποκατάσταση της 

δογματικής αλήθειας γύρω από το πρόσωπο της Παναγίας μας και την 

αναγνώριση της ιδιότητάς της ως Θεοτόκου, μάς δίδει την αφορμή να 

αναφερθούμε σ’ αυτήν την ιδιότητα, την οποία η Εκκλησία αποδίδει 

στην Παρθένο Μαρία, θεωρώντας αίρεση την περί του αντιθέτου 

διδασκαλία. 

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Θεολογία, η Παναγία αναγνωρίζεται 

ως Θεοτόκος, γιατί δεν γέννησε άνθρωπο κοινό, φθαρτό, κτιστό και 

θνητό. Δεν γέννησε έναν από τους μεγάλους μύστες της 

ανθρωπότητας, έναν κορυφαίο Προφήτη και Διδάσκαλο, σαν και 

πολλούς άλλους που έκαναν την εμφάνισή τους στην ιστορία. Όπως 

ομολογούμε στο Σύμβολο της Πίστεως, γέννησε Χριστόν, τον Υιόν του 

Θεού τον Μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων…Θεόν αληθινόν, εκ Θεού αληθινού γεννηθέντα, ου ποιηθέντα, 

ομοούσιον τω Πατρί… Η βασική αυτή δογματική αλήθεια της 

Ορθοδόξου Εκκλησίας πολεμήθηκε συστηματικά στη διάρκεια και 

εξέλιξη της Χριστιανικής ιστορίας, αλλά και παραποιήθηκε μέσα 

στους κόλπους και αυτής της Χριστιανικής Εκκλησίας, όπου άλλες 

Ομολογίες ανυψώνουν την Μαρία με υπερβολικό και αυθαίρετο 

τρόπο, αποδίδοντας στο πρόσωπό της ιδιότητες που δεν έχει και άλλες 

την υποβιβάζουν, απογυμνώνοντάς την από την βασική της ιδιότητα, 

αυτήν της Θεοτόκου. Προς όλους αυτούς ο Άγιος Γρηγόριος ο 

Θεολόγος φέρεται με ιδιαίτερη αυστηρότητα και επιτιμητική διάθεση, 

χαρακτηρίζοντάς τους «αθέους»: «Όποιος δε θεωρεί Θεοτόκο την αγία 

Μαρία, είναι άσχετος με την θεότητα. Όμοια άθεος είναι όποιος λέγει 

ότι ο Χριστός πέρασε από την Παρθένο σαν από σωλήνα και δεν 

διαμορφώθηκε μέσα σε αυτήν συνάμα ως Θεός και ως άνθρωπος (ως 

Θεός επειδή δεν μεσολάβησε άνδρας, ως άνθρωπος διότι συμμορφώθηκε 

στον νόμο της κυήσεως)»1

 Με άλλα λόγια, η αναγνώριση της Παναγίας 

ως Θεοτόκου σημαίνει ταυτόχρονη αναγνώριση του Ιησού Χριστού ως 

Θεού και Σωτήρα του κόσμου. Γι’ αυτό δε μπορεί να υπάρξει μέλος της 

Εκκλησίας το οποίο να αρνείται στην Παναγία την ιδιότητα της 

Θεοτόκου, γιατί, με τον τρόπο αυτό δηλώνει απιστία στην Θεότητα του 

Ιησού Χριστού.

Η ιδιότητα της Μαρίας ως Θεοτόκου την καθιστά αυτοδικαίως 

και Παναγία ή Υπεραγία, δηλ. πάνω από όλους τους Αγίους, τους 

Οσίους, τους Μάρτυρες και Ομολογητές της Εκκλησίας μας. Στην 

αγιότητα δεν ξεχωρίζουν ούτε οι Δώδεκα Απόστολοι, ούτε ο Τίμιος 

Πρόδρομος, που στάθηκε, κατά τον λόγο του Χριστού, ο εν γεννητοίς 

γυναικών μείζων2

 Αλλά, όπως γλαφυρά περιγράφει ο Φώτης 

Κόντογλου, «σσύ Θεοτόκε, τιμήθηκες περισσότερον από όλους και 

αξιώθηκες να δανείσεις σάρκα από την σάρκα σου εις τον Υιόν του Θεού 

και διά τούτο εξαιρέτως λέγεσαι Παναγία και Υπεραγία και, παρότι 

είσαι άνθρωπος γεννημένος από ανθρώπους, είσαι, όμως, κατά τα λόγια 

του αγγέλου “τιμιωτέρα των Χερουβίμ και ενδοξωτέρα ασυγκρίτως των 

Σεραφείμ”»3

Είθε, αδελφοί μου, η χάρις της Υπεραγίας Θεοτόκου, διά 

πρεσβειών του σήμερα εορταζομένου Αγίου Πρόκλου, να κατευθύνει 

τα διανοήματά μας με τέτοιο τρόπο, ώστε να πιστεύουμε και να ζούμε 

πάντοτε Ορθοδόξως.

Αρχιμ. Ε.Ο



          ΠΡΟΕΟΡΤΙΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 
        ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ 
       ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Πανηγύρεις Θεομητορικών προσκυνημάτων ανά την Ελάδα με την ευκαιρία της σημερινής εορτής των Εισοδίων

 1.Σύναξη της Παναγιάς της Αρχαγγελιώτισσας στην Ξάνθη

 

Σύναξη της Παναγιάς της Αρχαγγελιώτισσας στην Ξάνθη Η Ιερά Μονή Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας βρίσκεται βορειοανατολικά της Ξάνθης και σε υψόμετρο 160 μέτρων. Το μοναστήρι αυτό, καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου και μάλιστα στη δεκαπενταύγουστο - αν και το καθολικό του είναι άφιερωμένο στα Εισόδια της θεοτόκου - γίνεται τύπος πανθρακικού προσκυνήματος. Απο που ακριβώς πήρε το ονομά το μοναστήρι είναι άγνωστο. Κατά μια εκδοχή το πήρε απο την μικρή θαυματουργή εικόνα του 16ου αιώνα μ.Χ. που παριστάνει την Θεοτόκο να παραστέκεται απο τους αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ και η οποία εχει την επιγραφή: Αρχαγγελιώτισσα. Είναι δυνατό όμως ο ζωγράφος να εμπνεύσθηκε την εικόνα απο την ονομασία του μοναστηριού. Παράλληλα με την ονομασία Αρχαγγελιώτισσα εκεινα τα χρόνια - ίσως και απο πιό μπροστά - το μοναστήρι αυτό λεγόταν και Παναγία η Χαλκαλιώτισσα. Επίσης, άλλη μια ονομασία του Μοναστηριού είναι και η Σαμακωβιαvή, επειδή κτίστηκε από κατοίκους της συvοικίας Σαμακώβ. Στη σημερινή της μορφή η Μονή ανοικοδομήθηκε γύρω στο 1840 μ.Χ. από το Μητροπολίτη Ξάνθης Ευγένιο (1831-1848 μ.Χ.). Οι δαπάνες καλύφθηκαν από χρήματα που συγκέντρωσαν οι κάτοικοι με εράνους. Σημαντική υπήρξε η οικονομική υποστήριξη των καπνεμπόρων της Ξάνθης. Το 1913 μ.Χ., κατά την Πρώτη Βουλγαρική Κατοχή, τα κειμήλια της Μονής αφαιρέθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Σόφια. Σήμερα, η Μονή είναι ανδρώα και στην ανατολική της πτέρυγα στεγάζεται το Εκκλησιαστικό Μουσείο της Μητροπόλεως Ξάνθης. Make Money at : http://bit.ly/copy_win

Make Money at : http://bit.ly/copy_win

 Η Ιερά Μονή Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας βρίσκεται βορειοανατολικά της Ξάνθης και σε υψόμετρο 160 μέτρων. Το μοναστήρι αυτό, καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου και μάλιστα στη δεκαπενταύγουστο - αν και το καθολικό του είναι άφιερωμένο στα Εισόδια της θεοτόκου - γίνεται τύπος πανθρακικού προσκυνήματος.

Απο που ακριβώς πήρε το ονομά το μοναστήρι είναι άγνωστο. Κατά μια εκδοχή το πήρε απο την μικρή θαυματουργή εικόνα του 16ου αιώνα μ.Χ. που παριστάνει την Θεοτόκο να παραστέκεται απο τους αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ και η οποία εχει την επιγραφή: Αρχαγγελιώτισσα. Είναι δυνατό όμως ο ζωγράφος να εμπνεύσθηκε την εικόνα απο την ονομασία του μοναστηριού. Παράλληλα με την ονομασία Αρχαγγελιώτισσα εκεινα τα χρόνια - ίσως και απο πιό μπροστά - το μοναστήρι αυτό λεγόταν και Παναγία η Χαλκαλιώτισσα. Επίσης, άλλη μια ονομασία του Μοναστηριού είναι και η Σαμακωβιαvή, επειδή κτίστηκε από κατοίκους της συvοικίας Σαμακώβ.

Στη σημερινή της μορφή η Μονή ανοικοδομήθηκε γύρω στο 1840 μ.Χ. από το Μητροπολίτη Ξάνθης Ευγένιο (1831-1848 μ.Χ.). Οι δαπάνες καλύφθηκαν από χρήματα που συγκέντρωσαν οι κάτοικοι με εράνους. Σημαντική υπήρξε η οικονομική υποστήριξη των καπνεμπόρων της Ξάνθης.

Το 1913 μ.Χ., κατά την Πρώτη Βουλγαρική Κατοχή, τα κειμήλια της Μονής αφαιρέθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Σόφια.

Σήμερα, η Μονή είναι ανδρώα και στην ανατολική της πτέρυγα στεγάζεται το Εκκλησιαστικό Μουσείο της Μητροπόλεως Ξάνθης.




 2 .Σύναξη της Παναγίας της Κουνίστρας στην Σκιάθο

Το μοναστήρι της Παναγίας της Κουνίστρας ιδρύθηκε τον 17ο μ.Χ. αιώνα. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση η εικόνα της Παναγίας βρέθηκε κρεμασμένη σε ένα πεύκο και κουνιόταν. Από εκεί βγήκε και η ονομασία «Κουνίστρα».

Η Παναγία η Κουνίστρα είναι η πολιούχος της Σκιάθου. Η ομώνυμη εικόνα της βρίσκεται στο μητροπολιτικό ναό της Σκιάθου και κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου, οργανώνεται μεγάλο πανηγύρι. Κάθε προσκυνητής εντυπωσιάζεται από το ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο τέμπλο του ναού, καθώς και από τις εξαιρετικές αγιογραφίες που φιλοτεχνήθηκαν σε δύο διαφορετικές ιστορικές περιόδου, το 1741 μ.Χ. και το 1805 μ.Χ.

 

Ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη
Στην Παναγία την Κουνίστρα
Εις όλην την Χριστιανοσύνη
μια είναι μόνη Παναγία αγνή,
κόρη παιδίσκη, Άσμα των Άσμάτων,
χωρίς Χριστόν, θείο παιδί, στά χέρια,
και τρεφομένη με αγγέλων άρτον!..

Εσύ' σαι η μόνη Παναγία Κουνίστρα,
που εφανερώθης στης Σκιάθου το νησί,
εις δένδρον πεύκου επάνω καθημένη,
κ' αιωρουμένη εις τερπνήν αιώραν,
όπως αι κορασίδες συνηθίζουν...

Εφανερώθης, κι όλος ο λαός
μετά θυμιαμάτων και λαμπάδων
εν θεία λιτανεία σε παρέπεμψε -
κ' εσήκωσεν ωραίον λευκόν ναόν,
που με πιατάκια ελληνικά σου στόλισε!..

Κι όλος ο ήλιος έλαμπεν εις τον ναόν σου,
και φως τον πλημμυρούσε μαργαρώδες,
όλα τ' άστέρια εφεγγοβολούσαν,
και η σελήνη εχάιδευε γλυκά
τα απλά της εκκλησίας σου καντιλάκια !..

Κ' είδες, η Κόρη, του λαού την πίστιν,
είδες και την πτωχείαν κ' ευσπλαχνίσθης,
όπως το πάλαι είχε σπλαχνισθή ο Υιός σου
τους προγόνους του ίδιου του λαού,
ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα...

Κι άρχισες να γιατρεύης τους αρρώστους
και να γιατρεύης τους δαιμονισμένους -
που ήρχετο ώρα κ' εις τους τοίχους εχτυπώντο
με φοβερόν συγκλονισμόν -
κι άρχισες, θεία, να θαυματουργής!..

Κ' η χάρη σου ξαπλώθηχε ως τα πέρατα
του ειρηνικού νησιού της Σκιάθου -
ω Παναγιά μου, κόρη πάναγνη, καλή!
...Κ' ίσως να φτάση κι ως εμένα και ν' απλώση
γαλήνη στην ψυχή μου, την αμαρτωλή...

 
3.Σύναξη της Παναγίας της Μαχαιριώτισσας στη μεγαλόνησο Κύπρο

Η Παναγία η Μαχαιριώτισσα είναι μια θαυματουργός εικόνα της Παναγίας που ευρίσκεται στην Ιερά Μονή Παναγίας του Μαχαιρά στην Κύπρο. Με την εν λόγω εικόνα συνδέεται ιστορικά και πνευματικά και η Ιερά Μονή, η οποία οφείλει και το όνομά της στην ιστορία της εικόνας.

Αυτή η εικόνα θεωρείται μία από τις 70 εικόνες της Παναγίας που αγιογράφησε ο Απόστολος Λουκάς και τον τότε καιρό βρισκόταν πάνω από την Αγία Σορό, δηλαδή την αγία Έσθητα (φόρεμα) και την αγία Ζώνη της Θεοτόκου, στον ναό της Παναγίας στις Βλαχέρνες. Αυτό ενισχύεται από την επιγραφή «Αγιοσορίτισσα» πάνω στην εικόνα, η οποία μεταλλάχθηκε αργότερα σε «Μαχαιριώτισσα». Σύμφωνα με μιά προφορική παράδοση, κατά τον καιρό της Εικονομαχίας (716 - 843 μ.Χ.) ένας ασκητής έφερε στην Κύπρο από την Κωνσταντινούπολη την εικόνα της Παναγίας της Αγιοσορίτισσας, και εγκαταστάθηκε σε μιά σπηλιά στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι. Μετά την κοίμηση του ασκητού η εικόνα ξεχάστηκε και βάτοι κάλυψαν την είσοδο της σπηλιάς μέχρι τον 12o αιώνα, όταν η Παναγία με θαυματουργικό τρόπο έδωσε ένα μαχαίρι στους οσίους ασκητές Νεόφυτο και Ιγνάτιο (βλέπε 13 Δεκεμβρίου), για να κόψουν τους βάτους και έτσι να βρουν την εικόνα. Όταν ο όσιος Νεόφυτος κοιμήθηκε, κοντά στον Iγνάτιο προσήλθε ένας άλλος γηραιός μοναχός, ο Προκόπιος. Οι δύο αυτοί πατέρες αποφάσισαν, όταν η αδελφότητα έγινε πολυπληθής, να ανεγείρουν μοναστήρι, το όποιο θα λειτουργούσε σύμφωνα με το κοινοβιακό πρότυπο που ακολουθούσαν τα μεγάλα μοναστικά κέντρα της εποχής.

 
H Ιερά, Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή της Παναγίας του Μαχαιρά, βρίσκεται στο ανατολικό άκρο της οροσειράς του Τροόδους κοντά στην κορυφή Κιόνια (1423 μ), σε υψόμετρο 870 μέτρων. Είναι κτισμένη σε μιά όμορφη, κατάφυτη από πεύκα βουνοπλαγιά, που καταλήγει στον χείμαρρο Πεδιαίο. Ονομάζεται βασιλική γιατί κτίσθηκε με βασιλική βοήθεια, και σταυροπηγιακή, γιατί κατέστη εκκλησιαστικά αυτοδιοίκητη, πράγμα το όποιο συμβολίζεται με την τοποθέτηση σταυρού στα θεμέλια της. Η Μονή είναι αφιερωμένη στην Παναγία και πανηγυρίζει στα Εισόδια της Θεοτόκου στις 21 Νοεμβρίου.

4. Σύναξη της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό

Στην Αμοργό, πάνω σ’ ένα γκρεμό 300 μέτρων με θέα τη θάλασσα, δεσπόζει σαν λευκό περιστέρι το ιστορικό και ξακουστό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής και με τα πατριαρχικά σιγίλια Ιερεμίου Β΄ (1583 μ.Χ.) και Τιμοθέου Β΄ (1613 μ.Χ.).

Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λεει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.

Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους. Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα. Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε. Άλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952 μ.Χ.


Η Ι. Μονή ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Θήρας, Αμοργού και Νήσων.