ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. στ΄ 31-36)
Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Αν πραγματικά οι άνθρωποι ήθελαν να μελετήσουν και να εφαρμόσουν το Ιερό Ευαγγέλιο, τότε όχι μόνο η κοινωνία μας θα ήταν διαφορετική και όντως ανθρώπινη, αλλά θα είχαμε προσεγγίσει αρετές που έχει ο ίδιος ο Ουράνιος Πατέρας μας.
Αυτή ακριβώς την αλήθεια μας διδάσκει και η Ευαγγελική περικοπή την οποία θα ακούσουμε την Κυριακή στους Ιερούς μας ναούς.
Με το ιδιαίτερο αριστοτεχνικό του χάρισμα και το εξαιρετικό δώρο της θεοπνευστίας που διέθετε ο Άγιος Ευαγγελιστής Λουκάς, καταγράφει τους αποκαλυπτικούς λόγους του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στην επί του Όρους ομιλία.
Οπωσδήποτε δεν πρέπει να υπάρχει πιστός ο οποίος να αγνοεί τους λόγους αυτούς της «Επί του Όρους ομιλίας» όπου συνοψίζουν την ευαγγελική αποκάλυψη και οδηγούν τον άνθρωπο στο να γίνεται γνήσιο τέκνο του Θεού.
Εμείς τώρα, ας σταθούμε μπροστά σ’ ένα ουράνιο διαμάντι και ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε κάποιες ματιές, με την σταθερή όμως απόφαση να εφαρμόσουμε στη ζωή μας τις οδηγίες που μας χαρίζει. «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». (Λουκ. στ’ 31), δηλ. Όπως θέλετε να συμπεριφέρονται προς σας και να σας κάνουν οι άνθρωποι, και σεις να κάνετε σ’ αυτούς τα ίδια.
Δεν γνωρίζω αδελφοί μου αν κι εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε πιστοί Χριστιανοί, όχι αν τον εφαρμόζουμε τούτο τον λόγο, αλλά αν έχουμε καν συνειδητοποιήσει το ύψος και το βάθος του.
Προφανώς όχι. Τουλάχιστον στο μέγεθος που θα έπρεπε. Ανήκει δυστυχώς και το εδάφιον τούτο στους λησμονημένους λόγους του Κυρίου μας…
Και δεν είναι εκτός πραγματικότητας αλλ’ ούτε και υπερβολικός ο λόγος συγχρόνου αγίου ότι: «Αν οι άνθρωποι εφάρμοζαν την ουράνια αυτή φράση, όχι μόνο οι φοβεροί πόλεμοι (τουλάχιστον μεταξύ των «Χριστιανών» πολιτισμένων) θα είχαν παύσει το καταστροφικό τους έργο, αλλά και αυτές οι σκάλες των δικαστηρίων θα είχαν χορταριάσει, διότι κανένας (τουλάχιστον πιστός), δεν θα περνούσε τις πύλες τους για αν συκοφαντήσει ή να ζημιώσει τον αδελφό του…
Τι τα θέλετε φίλοι μου. Είναι μεγάλη αλήθεια η φράση των σοφών προγόνων μας: «η πολυνομία εστίν ανομία!».
Ψάξτε να βρείτε τον αύξοντα αριθμό του τελευταίου νόμου που εκδόθηκε στην πατρίδα μας και θα εκπλαγείτε από τις χιλιάδες των νόμων που έχουν προηγηθεί, και υφίστανται βέβαια, αποτελώντας στην κυριολεξία ένα απέραντο χαρτοβασίλειο όπου και οι ειδικοί χάνουν τον λογικό τους ειρμό!...
Και όλα αυτά βέβαια, για να διευκολύνεται ο άνθρωπος, ο πολίτης, η κοινωνία…
Αλήθεια, πότε επιτέλους ο άνθρωπος, με απλότητα μικρού παιδιού, θα κατανοήσει πως την χαρά και την ευτυχία του θα τη βρει μόνο κοντά στον Θεό, εφαρμόζοντας τον Άγιο και σωστικό του Νόμο;
Να κάνουμε τώρα λόγο για το ότι έχουμε καταντήσει ή μάλλον έχουν καταντήσει τις κοινωνίες μας επισήμως άθεες και έτι πλέον σατανικές, όταν φτάνουν επίσημα οι ταγοί των εθνών να ψηφίζουν (με ένα δημοκρατικό μανδύα), νόμους που αντιστρατεύονται άμεσα τις επίσημες εντολές του Θεού; Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει. Διαζύγια, σύμφωνα ελευθέρας συμβιώσεως, εκτρώσεις, και το έπακρο της διαστροφής και της αποστασίας, η νομιμοποίηση της ομοφυλοφιλίας με όλα τα συμπαρομαρτούντα που καταντούν τον ταλαίπωρο άνθρωπο μια αηδία και ένα βδέλυγμα και τέλος τον αποδεικνύουν χειρότερο και από αυτά τα άλογα κτήνη, τα οποία επιτέλους παραμένουν κινούνται εντός των ορίων της φύσεώς τους…
Αλλ’ αυτοί είναι μια άλλη τραγική πραγματικότητα των μακρά του Θεού κοινωνιών που πληγώνει βαθύτατα και προκαλεί την δικαία οργή και τιμωρία του Θεού…
Ας κλείσουμε τώρα με τούτο. Ο λόγος «καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως», αποτελεί πλέον, πρέπει να αποτελεί για τους πιστούς, κανόνα ζωής και συμπεριφοράς, τον οποίον και ο απλούστερος των ανθρώπων τον εννοεί, τον βρίσκει ορθό και μπορεί εύκολα να τον εφαρμόσει.
Η εφαρμογή του κανόνα αυτού θα μας οδηγήσει και σε όλα τ’ άλλα που αναφέρει η Ευαγγελική περικοπή και τέλος θα μας ωθήσει στο να γευθούμε τον γλυκασμό των οικτιρμών. Είναι σημαντικό ότι ο Κύριος Ιησούς, κλείνει τον υπέροχο αυτό κανόνα της τέλειας κοινωνικής συμπεριφοράς με την βαρυσήμαντη προτροπή: «Γίνεσθαι ούν οικτίρμονες, καθώς και ο πατήρ υμών οικτίρμων εστί.» (Λουκ. στ΄ ,36), δηλ. Γίνεσθε ευσπλαχνικοί προς τον πλησίον σας, συμπονετικοί στις δυστυχίες του, οποιοσδήποτε κι αν είναι αυτός, όπως και ο Θεός ο ουράνιος Πατέρας σας είναι ευσπλαχνικός προς όλους και προς σας τους ίδιους.
Υπάρχει αλήθεια, αμφιβολία, στο ότι αν η κοινωνία μας εφάρμοζε τον κανόνα αυτόν, και αν οι άνθρωποι ρύθμιζαν τη συμπεριφορά τους με απόλυτο κριτήριο τα λόγια του Χριστού, ότι η ζωή μας θα ήταν αρμονική, ειρηνική, και κατά πάντα ευλογημένη;
Read more:http://www.egolpion.com/39C649D5.el.aspx#ixzz2gBe9blKw
| Άγιος Κυριακός ο Αναχωρητής |
«Της άνω εφιέμενος υπερκοσμίου ζωής, του κόσμου την τερπνότητα, ως διαπίπτουσαν κατέλιπες όσιε' όθεν εν ταις ερήμοις, και σπηλαίοις οικήσας, πόλεως ουρανίου, ανεδείχθης πολίτης» λέγει στον άγιο Κυριακό τον Αναχωρητή, ο ιερός Υμνογράφος.
Γεννήθηκε στην Κόρινθο, ο όσιος Κυριακός, από γονείς ευσεβείς, τον ιερέα Ιωάννη και την πρεσβυτέρα Ευδοξία. Ο άγιος επίσκοπος της Κορίνθου Πέτρος ήταν θείος του από τον πατέρα του, αυτός δε και τον εχειροθέτησεν αναγνώστη. Στα χρόνια του εβασίλευε στην Κωνσταντινούπολι ο Θεοδόσιος ο Μικρός.
Δεκαοκτώ χρόνων ήταν όταν κυριεύτηκε από το θείον έρωτα και «της άνω εφιέμενος υπερκοσμίου ζωής, του κόσμου την τερπνότητα ως διαπίπτουσαν κατέλιπε» κατά τον ιερόν Υμνογράφο. Σαν φθηνή και πρόσκαιρη εγκατέλειψε του κόσμου τη χαρά και την τερπνότητα και ήλθε στα Ιεροσόλυμα.
Επισκέφτηκε τον Ευθύμιο τον Μέγα, ο όποιος και τον υποδέχτηκε με χαρά και τον έκειρε Μοναχό, προβλέποντας τη μεγάλη του προκοπή και πρόοδο στο μοναδικό βίο. Ήταν βέβαια αγένειος και γι' αυτό τον έστειλε στον όσιο Γεράσιμο το διάδοχο του οσίου και μακαρίου Θεοκτίστου.
Σαν υποτακτικός του οσίου και μεγάλου Γερασίμου ήταν υπόδειγμα υπακοής, εργατικότητος και προθυμίας. Ο ίδιος ο άγιος Γεράσιμος εθαύμαζε την αντοχή του στη νηστεία και στην άσκησι και τη σκληραγωγία στην οποίαν είχε καθυποβάλει το σώμα του και γι' αυτό τον έπαιρνε πάντοτε μαζί του στην περίοδο της νηστείας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στην έρημο του Ρουβά για σύντροφο και συνασκητή στην επίπονη του άσκηση. Μετά τον θάνατο όμως του οσίου Γερασίμου επανήλθε πάλι στη λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου μια και δεν ήταν πια αγένειος. Ύστερα από χρόνια επισκέφτηκε τη λαύρα του οσίου Χαρίτωνα, όπου και έμεινε για χρόνια πολλά. Εκεί δε και χειροτονήθει ιερέας. Ήταν στη λαύρα εκείνη «κανόνας πίστεως και εικόνα πραότητας». Ουδέποτε οργίστηκε εναντίον κανενός. Ουδέποτε έτρωγε την ήμερα παρά μόνο μια φορά τη νύχτα. Μέχρι τα εβδομήντα επτά του χρόνια ασκήτεψε στη λαύρα και υστέρα αναχώρησε και από εκεί και ήλθε στη Λαύρα του Νατουφά.
Τρεφόταν εκεί με μόνα τα πικρά και απαίσια στη γεύσι σκηλοκρόμμυδα, τις κουβαρασκέλλες. Για να φαντασθήτε μάλιστα πόσο δύσκολη και μεγάλη ήταν αυτή του η άσκηση να τί έπαθε ένας υποτακτικός του οσίου Κυριακού. Έφαγε και αυτός κρυφά από το γέροντα — γιατί το είχε απαγορέψει — μια κουβαρασκέλλα και τόσο δηλητηριάστηκε ώστε έπεσε κάτω σαν νεκρός και ο όσιος Κυριάκος τον εσηκωσε υγιή με πολλές προσευχές. Εδώ επιτέλεσε ο άγιος και αλλά πολλά θαύματα. Πολλά δαιμόνια εξεδίωκε και τα μέλλοντα προέλεγε.
Και στα ενενήντα εννέα του χρόνια αποφάσισε και άλλη αναχώρηση. Για να μη τον ενοχλεί ο κόσμος πού έτρεχε να θαυμάσει την αρετή του και να δεχθεί τα θαύματα του, ανέβηκε σ' ένα τόπον άβατο πού λεγόταν Σουσακείμ. Είχε πια φθάσει «στο προπτωτικό κάλλος, είχε κατισχύσει η λογική επάνω στην άλογο φύσι και σαν άλλος αδάμ συνωμιλούσε και ειρηνικά συζούσε με τα άγρια θηρία. Ένα λιοντάρι υποτάχτηκε στην αγιότητα και στην ημερότητα του οσίου και του εφύλαγε τον κήπο και τα λάχανα.
Κάποτε πού είχε πολύ καιρό να βρέξει και τα λάχανα ξηραίνονταν από την ανομβρία, παρεκάλεσε ο όσιος το Θεό και έστειλε πάνω από τον κήπο του και μόνο, ένα μικρό σύννεφο το όποιο και κατέβρεξε τα λάχανα, μάλιστα δε εγέμισαν οι στάμνες και τα κοιλώματα των βράχων.
Αλλά οι πατέρες του αγίου Χαρίτωνα φοβούμενοι μη με το θάνατο του αγίου χάσουν το πάντιμό του λείψανο, τον ατίμητο εκείνο θησαυρό ήλθαν «εν σώματι» στο ασκητήριό του και τον παρακάλεσαν να έλθει πίσω στη Λαύρα και να απομονωθεί προς ησυχία στο σπήλαιο του οσίου Χαρίτωνος. Ο όσιος Κυριακός υποχώρησε και ήλθε πίσω στη Λαύρα και στο σπήλαιο του οσίου Χαρίτωνα.
Εκεί τον επισκεπτόταν συχνά-πυκνά ο άγιος Κύριλλος αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων και με ευλάβεια τον άκουε και τον ερωτούσε και εμάθαινε για τον όσιο βίο και την ένθεη πολιτεία των μεγάλων ασκητών Σάββα του ηγιασμένου και Ευθυμίου του Μεγάλου τους οποίους και κατέγραψε και σ' εμάς τους επιγενόμενους παρέδωσε.
Εκατόν επτά χρόνια έζησε ο όσιος Κυριακός χωρίς να αισθανθεί κόπο ή αλλοίωσι καμμιά στα αγία μέλη του σώματος. Το πνεύμα του το παρέδωκε στον Κύριο και Πλάστη ειρηνικά και οσιακά, υστέρα από μια ανεπαίσθητη ασθένεια και έτσι έφθασε τον ποθούμενο Κύριο και νυμφίο της ψυχής του.
Αναχωρητής ονομάστηκε, ο όσιος Κυριακός γιατί αναχωρούσε από τόπο σε τόπο για να βρει την τελειότητα και να απολαύσει του πνεύματος τις χαρές. Πολλούς αναχωρητές έχει να μας παρουσίαση η αγία μας Εκκλησία. Πιο γνωστός αναχωρητής των τελευταίων χρόνων είναι ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης, πού για περισσότερη παίδευση και μεγαλύτερη άσκηση έφευγε από μοναστήρι σε Μοναστήρι και εντρυφούσε στις πλούσιες βιβλιοθήκες των μεγάλων Μονών του αγίου Όρους και σε σκήτες και ερημητήρια αναχωρούσε και ασκήτευε μακριά από τα μάτια του κόσμου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α'. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἀπαλῶν ἐξ ὀνύχων τῷ Χριστῷ ἠκολούθησας, τὴν ἀγγελικὴν πολιτείαν ὁλοτρόπως
ἑλόμενος· διὸ ἐν ταῖς ἐρήμοις προσχωρῶν, τῶν θείων ἠξιώθης δωρεῶν, θεραπεύων πᾶσαν νόσον Κυριακέ, τῶν πίστει προσιόντων σοι. Δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α'. Τοῦ λίθου σφαγισθέντος .
Τῆς ἐρήμου πολίτης καὶ ἐν σώματι ἄγγελος, καὶ θαυματουργὸς ἀνεδείχθης, θεοφόρε Πατὴρ ἡμῶν Κυριακέ· νηστείᾳ ἀγρυπνίᾳ προσευχῇ, οὐράνια χαρίσματα λαβών, θεραπεύεις τοὺς νοσοῦντας, καὶ τὰς ψυχὰς τῶν πίστει προστρεχόντων σοι. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Χριστῷ ἠκολούθησας, καταλιπῶν τὰ τῆς γῆς, καὶ βίον ἰσάγγελον, ἐπολιτεύσω σαφῶς, ὡς ἄσαρκος Ὅσιε, σὺ γὰρ ἐν ταὶς ἐρήμοις, προσχωρῶν θείω πόθω, σκίλλη πίκρα τὴν πάλαι, πικρᾶν γεῦσιν ἀπώσω. Διὸ Κυριακὲ θεοφόρε, ἀξίως δεδόξασαι.
Κοντάκιον
Ἦχος πλ. δ'. Τὴ ὑπερμάχω.
Ὡς ὑπερμάχω κραταιῶ καὶ ἀντιλήπτορι, ἡ σὲ τιμώσα ἱερὰ Λαύρα ἑκάστοτε, ἑορτάζει τὰ μνημόσυνα ἐτησίως, Ἀλλ' ὡς ἔχων παρρησίαν πρὸς τὸν Κύριον, ἐξ ἐχθρῶν ἐπεμβαινόντων ἠμᾶς φρούρησον, ἶνα κράζωμεν, Χαίροις Πάτερ τρισόλβιε.
Κάθισμα
Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῆς ἄνω ἐφιέμενος, ὑπερκοσμίου ζωῆς, τοῦ κόσμου τὴν τερπνότητα, ὡς διαπίπτουσαν, κατέλιπες Ὅσιε· ὅθεν ἐν ταῖς ἐρήμοις, καὶ σπηλαίοις οἰκήσας, πόλεως οὐρανίου, ἀνεδείχθης πολίτης, ἐν ᾗ τῶν ἐκτελούντων τὴν σήν, μνήμην μνημόνευε.
Μεγαλυνάριον
Ἄστρον ἐκ Κορίνθου ἀναφανείς, ἐν τῇ Παλαιστίνῃ, διαλάμπεις ἀσκητικῶς, καὶ καταπυρσεύεις, Χριστοῦ τὴν Ἐκκλησίαν, Κυριακὲ θεόφρον, τοῖς σοῖς παλαίσμασι.
|
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου