15 Οκτωβρίου η μνήμη του Αγίου ιερομάρτυρος Λουκιανού , πρεσβυτέρου της Αντιοχείας και του Οσίου Βάρσου του Ομολογητού

Ο Άγιος Λουκιανός ο ιερομάρτυρας Πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αντιοχείας

Ο Άγιος Λουκιανός καταγόταν από τα Σαμόσατα της Συρίας και ήταν γόνος ευσεβούς οικογενείας. Έλαβε την απαραίτητη μόρφωση και μετά το θάνατο των γονέων του, σε ηλικία 12 ετών, μοίρασε την περιουσία του στους πτωχούς. Εντρύφησε στην μελέτη της Αγίας Γραφής και όντας γνώστης της εβραϊκής, διόρθωσε και συμπλήρωσε τις μεταφράσεις των Ο΄, του Ακύλα, του Συμμάχου και του Διοκλητιανού επί τη βάσει του πρωτοτύπου, δωρίζοντας την μετάφρασή του στην εκκλησία της Νικομηδείας. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στην Αντιόχεια και διακρίθηκε για την ζέση του κηρύγματός του, με το οποίο παρακινούσε τους πιστούς στο μαρτύριο. Όταν πληροφορήθηκε ότι ο Διοκλητιανός καταδίωκε στη Νικομήδεια τους Χριστιανούς εγκατέλειψε την Αντιόχεια και πήγε εκεί για να τους συμπαρασταθεί. Συνελήφθη όμως από τον Διοκλητιανό, φυλακίσθηκε και ετελεύτησε από πείνα.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω Πνεύματι, λελαμπρυσμένος, γνῶσιν ἔνθεον, ἐταμιεύσω, καὶ τῆς πίστεως τὸν λόγον ἐτράνωσας, ὅθεν Μαρτύρων ἀλείπτης γενόμενος, Λουκιανὲ ἐν ἀθλήσει ἠρίστευσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.


Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὴν ἐv πρεσβείαις.
Τὸv ἐν ἀσκήσει τὸ πρότεροv λαμπρυνθέντα, καὶ ἐν ἀθλήσει τὸ δεύτερον φαιδρυvθέντα, πάντες ὡς φωστῆρά σε φαιδρότατον, Λουκιανὲ τοῖς ὕμvοις, ἐνδόξως σε γεραίρομεν. Πρεσβεύων μὴ παύσῃ ὑπὲρ πάντων ἠμῶv.

ΑΓΙΟΣ ΒΑΡΣΟΣ, ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ,  Ο ΟΣΙΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

O Όσιος Βάρσος ο Ομολογητής, Επίσκοπος Εδέσσης, έζησε στά μέσα του 4ου αιώνα.

Με την δυναμική δράση του, ήταν καρφί στο μάτι των Αρειανών αιρετικών, όταν αυτοί συντάραζαν την εκκλησία.
Τότε ο Όσιος Βάρσος είχε ήδη διακριθεί σαν Επίσκοπος Εδέσσης με την αγαθοεργία του, τη δραστηριότητα του και τη δύναμη της διδασκαλίας του.
Πλούτισε τις γνώσεις του αφού επισκέφτηκε τη Φοινίκη, την Αίγυπτο και αυτήν τη Θηβαΐδα.

Αλλά στη σκληρή διαμάχη μεταξύ Ορθοδοξίας και αιρετικών, ο Επίσκοπος Βάρσος δεν ήταν δυνατό να παραμείνει αμέτοχος. Διδάσκοντας, υπεράσπιζε το ορθόδοξο δόγμα και ξεσκέπαζε την πλάνη τωνΑρειανών.

Γι΄αυτό ο αυτοκράτορας Ουάλης, θερμότατος υπερασπιστής των αιρετικών, εξόρισε τον Βάρσο στη νήσο Άρανδο.
Αλλ’ εκεί έφταναν πλήθη ορθοδόξων και ζητούσαν την ευλογία του Βάρσου,που έτσι εξακολουθούσε να είναι καρφί στο μάτι των αιρετικών.
Με τις προτροπές τους ο Ουάλης τον εξόρισε στην Οξύρρυγχο της Αιγύπτου.
Αλλά και εκεί νέα συρροή ορθοδόξων κύκλωνε τον γενναίο Επίσκοπο.

Τέλος τον έκλεισε σ’ ένα φρούριο κοντά στο Αλγέρι.
Και εκεί άφησε την τελευταία του πνοή, αφού αφιέρωσε τη ζωή του ολόκληρη υπηρετώντας τον Θεό, την Εκκλησία και τον πλησίον. 

Η δε σωζόμενη κλίνη του Αγίου στην Άρανδο, ετιμάτο από τους εντοπίους για τα εκτελούμενα δι’ αυτής θαύματα.